ساعت 18:35 روز دهم فروردین ماه طی یک تماس تلفنی از حادثه ای با مضمون «سیل، طوفان و گردباد» در اسفرورین مطلع شدم. با کسب اطلاعات تکمیلی پی به حادثه ای جدی بردم. با تماس صادقی شاد از شورای اسفرورین -که درخواست اعزام عوامل امدادی را داشتند- از وسعت حادثه اطلاعاتی کسب کردم.  بلافاصله بر حسب وظیفه شغلی در حوزه درمان به اتفاق یکی از همکاران به سمت خانه پدری حرکت کردم. اخبار دریافتی حاکی از گردبادی سهمگین در منطقه بود. با دریافت اطلاعات اولیه از اولین گروه های اورژانس که تنها دقایقی پس از حادثه در سطح شهر حاضر شده بودند علاوه بر اعزام تیم های اورژانسی پشتیبان از سایر نقاط استان، طی تماس های تلفنی با هلال احمر استان و اداره کل مدیریت بحران استان و بیمارستان های تاکستان و شهیدرجایی ضمن اطلاع رسانی خواستار اقدامات لازم را نمودم.

    در بدو ورود به اسفرورین آنچه توجه ام را جلب کرد چهره های بهت انگیز همشهریان بود که به صورت کنجکاوانه به تیرهای برق شکسته شده، دیوارهای ریخته شده، سقف های برده شده، درختان کنده شده و ... نظاره می کردند و هر یک مشاهدات خود را عنوان می کردند. برق، آب و گاز شهر قطع و تلفن ها با اختلال جدی مواجه بود. خود را به مرکز بهداشتی درمانی اسفرورین رساندم افراد آسیب دیده خود را به درمانگاه رسانده در آنجا پس از دریافت درمان های اولیه به وسیله آمبولانس به بیمارستان تاکستان منتقل می شدند. هرچند قطع برق اختلال جدی در ارائه خدمات درمانگاه ایجاد کرده بود که با استفاده  از خودروی نجات هلال احمر تا حدی رفع مشکل شد.

از لوشکان نیز اخباری دریافت گردید که آسیب جدی بوده آمبولانس ها اعزام شدند  و مصدومین به درمانگاه منتقل شدند.

رضا محمدی خبرنگار افتخاری صداوسیما زحمات فراوانی در مستندسازی و تهیه گزارش از آسیب دیدگان و مسئولین حاضر می نمود.

جهت هماهنگی بعدی به سمت شهرداری حرکت کردم که رویت چهره های سیاسی استان و شهرستان مانند حاج امیر طاهرخانی، محمد علیخانی، مهندس رجب رحمانی، رضا رحمانی و ... برایم جالب بود ظاهرا در زمان حادثه در مجلسی حضور داشته و دیگر شهر را ترک نکرده بودند.

محمد علیخانی از عدم حضور فرماندار و تشکیل نشدن ستاد بحران شهرستان انتقاد داشتند و توصیه به انعکاس و پوشش خبری حادثه داشتند. قیضی شورای شهر در جلسه ستاد بحران بخش از عدم حضور بعضی مسئولین در منطقه به شدت معترض بود.

حاج ایرج بخشدار سعی وافر داشت که کفه ترازو را به نفع مردم و مسئولین اجرایی متعادل نگه دارد.

در شب اول 77 نفر مصدوم به بیمارستان ها اعزام شدند و متعجب از زیرنویس شبکه خبر که در همان ساعات اولیه حادثه تعداد 86 نفر از مجروحین ارائه می داد. به هر حال ارائه آمارهای متفاوت یکی از مشکلات جدی مدیریت بحران در کشور است.

خوشبختانه حادثه تلفات جانی نداشت و تمامی مصدومین در زمان تنظیم این پست (ساعت 21:30 دوازدهم فروردین) به جز یک نفر از بیمارستان ها ترخیص شده بودند.

اما درس آموخته ها:

• زیرساخت های شهر به شدت ضعیف است. در حادثه ای با این سطح قطع آب، برق و گاز و اختلال در خطوط تلفن همراه قابل توجه است.
• عدم پیش بینی راهکارهای جایگزین در صورت قطع شریانهای حیاتی نیز چیزی نیست که بتوان از آن چشم پوشی کرد. از منازل مسکونی که صرف نظر کنیم ارگانهای حساس مانند بخشداری، شهرداری، درمانگاه و ...که در چنین مواقعی باید استمرار خدمات داشته باشند خود در خاموشی بودند و از سیستم برق و آب اضطراری محروم بودند. این نشان از آن دارد که چقدر اصل پیشگیری و آمادگی مدیریت بحران در این شهر مغفول مانده است.
• مهارت کمک های اولیه و خود امدادی در کشورهای توسعه یافته یکی از آموزش های الزامی در دوران تحصیل و عامه مردم است ولی در این مرز و بوم حتی در ردیف آموزش هایی مانند گلیم بافی، خیاطی و نقاشی و ... هم مورد توجه قرار نمی گیرد و قاطبه مردم محروم از آن.
• نکات دیگری هم هست که با توجه به تعلق خاطری که به شهرم و مردمانش دارم از بیان آن خودداری می کنم.

به هر حال باید شکرگزار پروردگار بود که در گردبادی که خودروها و تیرهای آهن را ده ها متر جابجا کرده هیچ جانی را نستاند.